dal

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. navê tîpa د (D, d) di alfabeya erebî de

Bide ber

• dêl
• dil
• dîl
• dol
• dûl

Binere herwiha

• al
• bal
• çal
• fal
• hal
• kal
• lal
• mal
• nal
• pal
• qal
• sal
• şal
• tal
• zal

Ji

ji erebî د (D, xwandin: dal) ji aramî דלתא (dalta: "d" û "derî, dergeh") ji fenîkî delêt ("d" û "derî) ku herwiha serekaniya δέλτα (dêlta: 1. herfa Δ = d û 2. delta) ye. Binere: delta.

Ji wêjeya klasîk

Dil ji biska filfilîn bû fir dida xala siyah
Şehperê zulfa şepalê dalê dayê rast û çep
'Alemek wêranê zulfên te ji rengê 'enberê— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Tirkî: dekalitre ^→ tr

Tirkî

navdêr

Wate

1. çiqil, şax
2. ta
3. gulî, çiqûl, alaş
   • ağacın iki dalı rüzgârdan dolayı kırılmıştı du guliyê darê, ji ber bayê şikestibûn
4. beş
5. liq, şax
6. pişt, pal
7. mil, çepil
8. stû, kokilîk, kolan, kokil, şilf, tajî, çîl