qal

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. bas, behs, çêl, gotin, axiftin, suhbet, vegotin:
   • Bo me qala zarrokiya xwe kir. (li ser dema ku zarrok bû axivî)
2. di leyistinan de hejmar, car
   • sed qalên min li te ne.
   • Di du qalan de min wî têkbir

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: قال

Bikaranîn

Lêker: qal kirin qal bûn

Navdêr: qalkirin qalbûn

Rengdêr: qalkirî qalbûyî

Bide ber

• qalik

Ji

ji erebî قال (qale: got), hevreha aramî ܩܠܐ (qala), îbrî קוֹל (qol). Ji eynî rehî: qewl

Jê

• qalker

Ji Wêjeya Klasîk

Ev narê sîqala dil e
Da'im li wê qala dil e
Newroz û sersala dil e— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Wergerr

elmanî : ?Erwähnung → de m farisî : بحث → fa, بيان → fa inglîzî : bast → en, cortex → en

tirkî : bahis → tr, kavga → tr, bas → tr, kal → tr