qal

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. bas, behs, çêl, gotin, axiftin, suhbet, vegotin:
   • Bo me qala zarrokiya xwe kir. (li ser dema ku zarrok bû axivî)
2. di leyistinan de hejmar, car
   • sed qalên min li te ne.
   • Di du qalan de min wî têkbir

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: قال

Bikaranîn

Lêker:

• qal kirin
• qal bûn

Navdêr:

• qalkirin
• qalbûn

Rengdêr:

• qalkirî
• qalbûyî

Bide ber

• qalik

Ji

ji erebî قال (qale: got), hevreha aramî ܩܠܐ (qala), îbrî קוֹל (qol). Ji eynî rehî: qewl

Jê

• qalker

Ji Wêjeya Klasîk

Ev narê sîqala dil e
Da'im li wê qala dil e
Newroz û sersala dil e— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Wergerr

• elmanî : ^?Erwähnung ^→ de m
• farisî : بحث ^→ fa, بيان ^→ fa
• inglîzî : bast ^→ en, cortex ^→ en

• tirkî : bahis ^→ tr, kavga ^→ tr, bas ^→ tr, kal ^→ tr