çîl

 Binêre herwiha: cil, cîl, û çil

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
çîl	çîltir	herî çîl (merkezî) tewrî çîl (rojavayî)

çîl (ç-ya req)

1. sîs, çûr, spî, kever (nexasim bo candaran)
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Ji wêjeya klasîk

• Qelp î, dexel î, bi dil neyar î
  Pir çîl û çep î, xerab û xwar î
  Ey tûtiyê perweriş şirîn î — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Jê

• çîl bûn (lêker)
• çîl dan (lêker)
• çîl kirin (lêker)
• çîlbûn (navdêr)
• çîlbûyî (rengdêr)
• çîldan (navdêr)
• çîlkirin (navdêr)
• çîlkirî (rengdêr)

Etîmolojî

Hevreha çûr, soranî چەرمگ (çermig), kurdiya başûrî çermeg, farisî چرمە (çermê, “hespê çîl”), ji çerm. Bide ber ermeniya kevn ճերմակ (čermak, “çîl (a hespekî)”), gurcî ჭარმაკი (č̣armaḳi), ჭარმაგი (č̣armagi), ჭარმაღი (č̣armaɣi); deynên îranî.

Werger

• Erebî: اشقر
• Farisî: سفید → fa
• Îngilîzî: ^?white → en
• Tirkî: semer sapı, dal → tr, filiz → tr, gece kuşu → tr, nesil → tr, çil → tr, ^?maki → tr