pal

Kurdî

1. mil yan pişt

navdêr, mê

Wate

1. mil yan pişt
2. dehf, han, teşwîq

Ji wêjeya klasîk

• Herdem ji nû ve xal bidin
  Da dil bi yek dî pal bidin
  Nuqtan ji zêrabê weşîn— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Bide ber

• pel
• pêl
• pîl
• pol
• pûl

Binere herwiha

• al
• bal
• çal
• dal
• fal
• hal
• kal
• lal
• mal
• nal
• sal
• şal
• tal
• zal

Bikaranîn

Lêker:

• pal dan

Navdêr:

• paldan

Rengdêr:

• paldayî

Jê

• bêpal
• bêpalî
• bêpalîtî
• bêpaltî
• bipal
• bipalî
• bipalîtî
• bipaltî
• paldar
• paldarî
• paldarîtî
• paldartî
• palder
• palderî
• palderîtî
• paldertî
• paldêr
• paldêrî
• paldêrîtî
• paldêrtî
• palpişt
• palpiştî

Werger

• Elmanî: Flanke ^→ de m
• Inglîzî: back ^→ en, the part of one's body which one lays down to rest ^→ en, ^?lie ^→ en, ^?acclivity ^→ en, ^?mountain foot ^→ en
• Tirkî: bayır ^→ tr, dal ^→ tr, rampa ^→ tr, sarp ^→ tr, yalman ^→ tr, yamaç ^→ tr, yokuş ^→ tr, ^?çıkış ^→ tr

2. çekek

navdêr, mê

Wate

1. çekek e
   • pala Misrê

Inglîzî

navdêr

Wate

1. dost, heval, hevrê, hawrê

Tirkî

navdêr

Wate

1. celebekî kevokan e