kolan

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kolan kolan
Îzafe kolana kolanên
Çemandî kolanê kolanan
Nîşandera çemandî kolanê wan kolanan
Bangkirin kolanê kolanino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kolanek kolanin
Îzafe kolaneke kolanine
Çemandî kolanekê kolaninan
kolan (1)

kolan

  1. rêyên teng yên di navbera du rêzên avahiyan re, cadeya di nav malan da, firie
    • Barîna berfê şênayiyek bû. Kuçe û kolanên bajêr ji zarokan tijî dibûn. — (Tu, Mehmed Uzun, 1984)
  2. ser her du milan,
    lawik danî ser kolanên xwe, hekîp avêt ser kolanan û çû

Bi alfabeyên din[biguhêre]

[biguhêre]

Nêzîk[biguhêre]

Binere herwiha[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Hevreha farisî کوی‎(kûy)("kolan, sikak") ku bi paşgira -çe bûye kûçe. Farisiya navîn [skrîpt hewce ye] (kwd /kōy/, kolan, sikak), ew binyata wê çi ye nayê zanîn. Gengazî têkildarî kolandin. Hinda ku bi kurdî kuçe bi u'a kurt dilêvînin (li şûna û an formek piştre o) dibe ku nîşan bide ku kuçk (cihê kolayî bo agirî, argûn), kuç û kevir pê girêdayî bibe; hevrehên wan ên di zimanên din ên îranî de jî binyatên wan nayên zanîn. Dibe ku köy (gund) a tirkî jî jê bibe.

Werger[biguhêre]

Lêker[biguhêre]

kolan lêkera xwerû, gerguhêz

  1. Baştir: kolîn

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

kolan

  1. kolan, navteng
  2. tenge, teng
  3. qolan