kolan

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kolan kolan
Îzafe kolana kolanên
Çemandî kolanê kolanan
Nîşandera çemandî kolanê wan kolanan
Bangkirin kolanê kolanino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kolanek kolanin
Îzafe kolaneke kolanine
Çemandî kolanekê kolaninan
kolan (1)

kolan

  1. rêyên teng yên di navbera du rêzên avahiyan re, cadeya di nav malan da, firie
    • Barîna berfê şênayiyek bû. Kuçe û kolanên bajêr ji zarokan tijî dibûn. — (Tu, Mehmed Uzun, 1984)
  2. ser her du milan,
    lawik danî ser kolanên xwe, hekîp avêt ser kolanan û çû

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

  • Hişyar kirin 'edû bi sewlet
    Meydan bi dewan kolan bi destkor
    Goya vedidan li dijminan gor
     — (Ehmedê XanîMem û Zîn~1692)

Bi alfabeyên din[biguhêre]

[biguhêre]

Nêzîk[biguhêre]

Binere herwiha[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger[biguhêre]

Lêker[biguhêre]

kolan lêkera xwerû, gerguhêz

  1. Baştir: kolîn

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

kolan

  1. kolan, navteng
  2. tenge, teng
  3. qolan