kuçe

Kurdî

kuçe

navdêr, mê

Wate

1. kolan, sikak, cade, şari', şeqam,
   rêyek bi çîmentoyê yan maddeyek din hatî avakirin
   (bi taybetî bo tirimpêl pê ve bimeşin)

Herwiha

• kûçe

Ji

kuç + -e

Jê

• kuçeyî

Ji wêjeya klasîk

Dîtin di mehelle û zikakan
Her kuçe û xurfe û şibakan
Sed taze ciwan ji rengê serwan— (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî)

Werger

• Farisî: خیابان ^→ fa, كوچه ^→ fa, کوچه ^→ fa
• Erebî: شارع ^→ ar, طريق ^→ ar, ^?زقاق ^→ ar
• Inglîzî: avenue ^→ en, street ^→ en, ^?gradation ^→ en
• Tirkî: sokak ^→ tr