ez

Kurdî[biguherîne]

Wate[biguherîne]

kesa/ê ku dipeyive,
kesa/ê ku tiştekî dibêje,
kesê yekem yê yekjimar:
Ez te dibînim.
Ez neçûm.
Wê ez nasîm.

Bi alfabeyên din[biguherîne]

kurdî-erebî: ئه‌ز

Ji proto-hindûewropî *éǵh₂om ku herwiha serkaniya *ezem (ez/min) ya îraniya kevn, ezim (ez) ya avestayî, ehem (ez) ya sanskrîtî, edem (ez) ya farisiya kevn, ez (ez) ya pehlewî, ez (ez) ya pehlewanî (partî), ez ya zazakî, ես (bixwîne: es) ya ermenî, аз (bixwîne: az) ya bulgarî, es (bixwîne: es) ya latviyayî, aš (bixwîne: eş) ya lîtwanî, ego ya latînî, εγώ (bixwîne: egó) ya yewnanî, je ya frensî, jeg (bixwîne: yêg) ya danmarkî, ich (bixwîne: îh) ya elmanî, ic (bixwîne: ik) ya inglîziya kevn, ik ya holendî û I (bixwîne: ay) ya inglîziya nû ye. Di soranî û farisî de ez nemaye lê min (bi farisî men) cihê wê jî girtiye.