xwe

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Cînav[biguhêre]

xwe

  1. cînavê vegerandî: her ew kes yan tişt.
    Em xwe dîbinin. (Tişta em dibînin her em in.)
    Ez bi xwe çûm. (Yê ku çû ez bûm.)
    Te xwe kuşt! (Kesa/ê tu kuştî tu bûyî.)
    Pênûsê xwe da min. (Pênûsê ku yê wî bû / ye, da min.)
    • Wî kirî ba ismê xwe ber saqî 'erş
      Tu bi xufranê min ê bêçare, ah.
       — (Mela Hesenê BateyîMewlûda Kurdî~1720)

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Hevreha soranî خۆ(xo), û zazakî xo, hewramî , farisî خود(xod), pehlewî xwet, avestayî xvet, sanskîtî स्वयं (sveyem), rûsî свой (svoy), latînî se, almanî sich, holendî zich, swêdî sig... hemû ji proto-hindûewropî *swé-.

Bi zaravayên din[biguhêre]

  • Soranî: xo
  • Kurdiya başûrî: xwe
  • Lekî: wij
  • Zazakî: xwu
  • Hewramî:

Werger[biguhêre]

Ev qismê Wergerê ji agahiyên naveroka vê guhertoya gotara wekhev a li ser Wîkîferhenga îngilîzî pêk tê.