mi

Kurmancî

Cînav

mi

1. (Devkî) / (Devokî) min
   • Were ni mi! (Were nik min! Were cem min!)

Werger

• Erebî:^?موقع ^→ ar

Esperantoyî

Bilêvkirin

• IPA: /mi/
• Kîtekirin: mi

Cînav

Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mi	-
Akûzatîf	min
Xwedîtî	mia	miaj
Xwedîtî + Akûzatîf	mian	miajn

mi

1. ez, min
   • Mi amas vin.

     Ez ji te hez dikim.

   • Mi skribis.

     Min nivîsand.

Etîmolojî

Deyn ji fransî moi, îtalî mi, inglîzî me û hwd.

Binêre herwiha

		yekhejmar	pirhejmar
kesê yekem		mi ez, min	ni em, me
kesên duyem		vi tu
kesên sêyem	nêr	li ew, wî	ili ew, wan
	mê	ŝi ew, wê
	bêzayend	ĝi ew
nediyar		oni yek
vegerok		si xwe

Lekî

Cînav

mi (mi)

1. ez yan min

Kurdiya başûrî

Cînav

mi

1. ez yan min

Zazakî

Cînav

mi

1. min
   • Kekê mi, birayê mi, roşnîya çimê mi. Dê goş bide mi. Bineyke goşdarîya mi bike. Willay billey bi no qayde ti îfleh nêbenî, ha! Sakîn be. Na mîratmenda parçeyêkê qederê to ya, roja ke ti ameyî dinya, a zî to reyde bî. Ganî ti qebul bikî. La ti xo nêdanî ver. Ney! Ti îfleh nêbenî. — (Roşan Lezgîn: Nêweşîya Leblebîyan, Netkurd.com, 7/2009)

Tirkî

Navdêr

mi

1. ma, qey, gelo