nik

Kurdî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /nɪk/

• Deng (Bidlîs)

• Kîtekirin: nik

Daçek

nik

1. ba, bal, cem, dev, lalê
   • Wî xwe li civatê girt, çû nik wan, silav da wan û rûnişt — (Firat Cewerî, Girtî, Weşanên Nûdem, 1986)

Bikaranîn

• nik: Ez çûm nik wê.
• ji nik: Ez ji nik wê hatim.
• li nik: Ez li nik wê me.

Etîmolojî

• Bi maneya "alî, rex, goşe" hevreha soraniya mukrî "kin" ji kinar (hw) belkî qusandin ji nikar, metatesa kinar yan jî kurtkirina nêzîk
• Bi maneya "baş" ji farisî [Peyv?].

Herêm

• Li Behdînan û li Hekarîyê tê bikaranîn.
• Li hindek deveran wek ni jî tê bikaranîn.

Bi zaravayên din

• Soranî: kin

Werger

• Bambarayî: so → bm, bara → bm
• Dogonî: ginrr
• Almanî: bei → de
• Farisî: نزد‎ → fa
• Fînî: (jonkin / jonkun) luo / luona / luokse
• Fransî: chez → fr
• Holendî: bij → nl
• Îdoyî: che → io
• Inglîzî: at someone's home
• Portugalî: casa → pt
• Rusî: у → ru (u)
• Spanî: en casa de, donde → es
• Swêdî: hos → sv
• Tirkî: (bir kimsenin ya da bir şeyin) yanında, motif → tr, nezt → tr, nohut → tr, nezdinde → tr, yan → tr, nezd → tr

Navdêr

nik mê

1. kujî, goşe, rex, alî, hêl: Sê-nik

Hoker

nik

1. baş, qenc, nexerab. (bi taybetî di berhemên klasîk de ^çavkanî?)