nik

Kurdî

Bilêvkirin

• IPA: /nɪk/
• Jihevqetandin: nik

Daçek

nik

1. ba, bal, cem, dev, lalê
   • Wî xwe li civatê girt, çû nik wan, silav da wan û rûnişt— (Firat Cewerî Girtî, Weşanên Nûdem, 1986)

Bikaranîn

• nik: Ez çûm nik wê.
• ji nik: Ez ji nik wê hatim.
• li nik: Ez li nik wê me.

Etîmolojî

• Bi maneya "alî, rex, goşe" hevreha soraniya mukrî "kin" ji kinar (hw) belkî qusandin ji nikar, metatesa kinar yan jî kurtkirina nêzîk
• Bi maneya "baş" ji farisî [Peyv?].

Herêm

• Li Behdînan û li Hekarîyê tê bikaranîn.
• Li hindek deveran wek ni jî tê bikaranîn.

Bi zaravayên din

• Soranî: kin

Werger

• Bambarayî: so ^→ bm, bara ^→ bm
• Dogonî: ginrr ^→ dog
• Almanî: bei ^→ de
• Farisî: نزد ^→ fa
• Fînî: (jonkin / jonkun) luo / luona / luokse
• Fransî: chez ^→ fr
• Holendî: bij ^→ nl
• Îdoyî: che ^→ io
• Inglîzî: at someone's home
• Portugalî: casa ^→ pt
• Rusî: у ^→ ru
• Spanî: en casa de, donde ^→ es
• Swêdî: hos ^→ sv
• Tirkî: (bir kimsenin ya da bir şeyin) yanında, motif ^→ tr, nezt ^→ tr, nohut ^→ tr, nezdinde ^→ tr, yan ^→ tr, nezd ^→ tr

Navdêr

nik mê

1. kujî, goşe, rex, alî, hêl: Sê-nik

Hoker

nik

1. baş, qenc, nexerab. (bi taybetî di berhemên klasîk de ^çavkanî?)