ku

 Binêre herwiha: Ku

Kurdî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /kʊ/

• Deng (Wan)

• Kîtekirin: ku

Girêdek

ku, k-ya req

1. peyv e du hevokan bi hev ve girê dide lê çi wateyê lê zêde nake.

   Ez dizanim ku tu nayê. (Dizanim tu nayê.)

2. eger, heke:

   Ku tu bizanî, bibêje.

Herwiha

• ke (1)
• kî (2)
• go (1)
• ko (2)

Bide ber

• ko (1)
• kû

Ji wêjeya klasîk

• Baxê ku baxvan bête ber
  Erdek heye ew tê de bî — (Feqiyê Teyran ~1620)

Bi zaravayên din

• Kurmancî: ku
• Soranî: ke
• Zazakî: ke

Etîmolojî

Herwiha ke, kî (2), ko (2), go (2) hevreha soranî که‎ (ke), farisî که (kê) û forma berê کو‎ (kû), tacikî ки, pehlewî kû, latviyayî ka, lîtwanî kad, fransî que, portugalî que, spanî que, îtalî che (bixwîne: kê)... hemû ji proto-hindûewropî *kʷ-.

Peyva îranî ketiye tirkî ki, ûrdûyî کہ‎ (ki) û hindî कि (ki) ji zimanên îranî hatine wergirtin.

Werger

• Almanî: ^?dass → de
• Farisî: كه‎ → fa, حالا که‎ → fa
• Fransî: que → fr
• Inglîzî: that → en, who → en, which → en, whom → en, whose → en, where → en, (5) since → en
• Tirkî: ^?eğer → tr, ^?kabak → tr, ^?nere → tr, ^?sa → tr, ^?şayet → tr, ^?velev → tr

Cînav

ku

1. Peyvek devokî ye li şûna çi.

   Te ku got? (Te çi got?)

Werger

Binêrin: çi

Hoker 1

ku, k-ya req

1. (çi derê, çi cihî) Baştir: kû

Hoker 2

ku

1. (ji ber ku, ji ber hindê) ji ber vê çendê, çimkî

   Tu dibêjî ew dê zîka çît, ku dibêjît: direng e.