xar

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr 1[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî xar xar
Îzafe xara xarên
Çemandî xarê xaran
Nîşandera çemandî xarê wan xaran
Bangkirin xarê xarino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî xarek xarin
Îzafe xareke xarine
Çemandî xarekê xarinan
xar (1)
xara kevirî

xar

  1. tebel, şaqûl, morîk, gogên hûr yên bi gelemperî şûşeyî, dîndoq
    (ku bi taybetî zarokdilîzin)
    • Tê bîra min di zarokatiya min ya li gundekî Kurdistanê de rojekê keçikeke hevala min di destê xwe de kulmek morîk rijand erdê û got "were em bi xaran bilîzin". — (Nesrîn Rojkan: Dîroka morîka sor, Netkurd.com, 6/2006)
    • Payîz dahat û gul kêm bûn
      Weşandin belg û man xar e
       — (Feqiyê Teyran, )

[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Etîmolojiya peyva "Xar" ji Bezê(Bazdanê) tê; bingiha peyvê zaravê soranî ye, Xar=Bez, Xardan=Bazdan, Xarlîz=Lîstika xaran

Werger[biguhêre]

Navdêr 2[biguhêre]

xara hespan

xar

  1. çargav, beza hespan
  2. bez, bazdan, rev
    Me kir xar. (Em bezîn / revîn.)

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Dibe ku ji erebî غارَة(ḡāra /ẍare/, êrîş)

Werger[biguhêre]

Hoker[biguhêre]

xar

  1. ber bi jêr, Binêre xwar.

Rengdêr 1[biguhêre]

xar

  1. Guhartoyeke xwar.

Rengdêr 2[biguhêre]

xar

  1. ji xwe çûyî
    Di nav hevokê de bikaranîn:
    Nexweşê we çavê xwe venekir? Na, hîn xar e.

Werger[biguhêre]

Konkanî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

xar

  1. (erdnîgarî) bajar

Wolofî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

xar

  1. (heywan) pez, , mih