tar

Kurdî

1. milbenda bêjingê

navdêr, mê

Wate

1. milbenda darîn ya li dor bêjingê yan moxelê

Bikaranîn

Lêker: tar bûn tar kirin

Navdêr: tarbûn tarkirin

Rengdêr: tarbûyî tarkirî

2. pûnika mirîşkan

navdêr, mê

1. dar an jî cihên ku mirîşk li ser dihêwirin
2. darê li fêza pûnika mirîşkan, lûs

Wergerr

elmanî : f → de tirkî : çalma → tr, ense çukuru → tr, kasnak → tr, mahalle → tr, sarık → tr, şalgam → tr, tünek → tr

3. pareyê her kes dide dewletê

navdêr, mê

Wate

1. bac, bêşî, bide, xerac, zerîbe, vêrgî, olam

4. riwekek

Binere:

şêlim

5. tax

Binere:

tax

Inglîzî

navdêr

Wate

1. qîr, qetran

Gotin

• artîkel IPA:,

  deng

  (pel)