tar

Kurdî

1. milbenda bêjingê

navdêr, mê

Wate

1. milbenda darîn ya li dor bêjingê yan moxelê

Bikaranîn

Lêker:

• tar bûn
• tar kirin

Navdêr:

• tarbûn
• tarkirin

Rengdêr:

• tarbûyî
• tarkirî

2. pûnika mirîşkan

navdêr, mê

1. dar an jî cihên ku mirîşk li ser dihêwirin
2. darê li fêza pûnika mirîşkan, lûs

Ji Wêjeya Klasîk

Wer ji qewseynan bi mîzan bêne der cotek xedeng
Dê ceger bit pare pare sîne tar û mar-i bit— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• elmanî : Rübe ^→ de nêr
• tirkî : çalma ^→ tr, ense çukuru ^→ tr, kasnak ^→ tr, mahalle ^→ tr, sarık ^→ tr, şalgam ^→ tr, tünek ^→ tr

3. pareyê her kes dide dewletê

navdêr, mê

Wate

1. bac, bêşî, bide, xerac, zerîbe, vêrgî, olam

4. riwekek

Binere:

şêlim

5. tax

Binere:

tax

Inglîzî

navdêr

Gotin

• IPA: /tɑɹ/, [tʰɑɻ], [tʰɑɹ], [tʰɑ˞]

• Deng (DYA)

  (pel)

Wate

1. qîr, qetran