cih

Kurdî

navdêr, nêr

1. der, dever

Wate

1. der, dever.

Ji wêjeya klasîk

Eya meymestê meyxwar e
Xewa qelbê emel bê cih
Guhê xelkê kerr û bê bih — (Feqiyê Teyran ~1620, Feqiyê Teyran)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: جهـ

Herwiha

• cî
• cîh
• geh

Hevwate

• der
• dever
• erd
• ax

Binere herwiha

• herêm
• navçe
• war
• welat
• xak

Ji

Hevreha soranî cê(ga), zazakî ca, pehlewî ca(h), farisî ca(y), pehlewî gyag, parsî wyag, ji zimanên îranî. Hêjayî gotinê ye ku ne hevreha peyva geh e.

Bi zaravayên kurdî

• Kurmancî: cih

  Reşwanî:

  cih (cî, ci, cu)

  Formên devokî:

  şûn (şûn)

  erd ((h)erd)

• Soranî: cêga

Werger

• Farisî: جا ^→ fa, مکان ^→ fa
• Fînî: paikka ^→ fi
• Holendî: plaats ^→ nl
• Inglîzî: place ^→ en
• Tirkî: yer ^→ tr, makam ^→ tr

2. Nivîn

Wate

1. Nivîn, doşek, behlîfên ku merî di nav de radikeve, radize..
   • Ku hûn ji banyoyê derkevin, xwe baş bipêçin û 30 - 45 deqîqan xwe di nav cihan de dirêj kin.— (Ji http://www.hemdem.com/detay.php?id=295)