cîh

 Binêre herwiha: cih

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /d͡ʒiːh/
• Deng (Wan)^ⓘ
• Kîtekirin: cîh

Navdêr

cîh n

1. Guhartoyeke cih.
   • Belê, ew cîh, cîhekî tarî, bi mij û dûman bû. — (Mehmed Uzun, Mirina Kalekî Rind, Weşanxana Orfeus, 1987)