şar

Kurmancî

1. bajarr

navdêr, nêr

Wate

1. bajarr

Herwiha

• şehîr
• şehr

Ji

Hevreha farisî شهر (şehr), parsî şehr (parêzgar, walî), mediya navîn exşehr avestayî xşeθre (şahnişîn, monarşî), farisiya kevn 𐎧𐏁𐏂𐎶 (xşeçem: parêzgeh, wîlayet, eyalet) û 𐎧𐏁𐏂𐎱𐎠𐎺𐎠 (xşeçepava: parêzgar, walî), hemû ji ariya kevn *xşeθre- ("hêz, desthilat"), hevreha क्षत्र (kṣatrá: hêz, ezamet) ya sanskrîtî, hemû ji proto-aryayî. Peyva şah jî ji heman kokê ye. Şehir (bajarr) ya tirkî, աշխարհ (eşxerh: dinya, gerdûn) ya ermenî û satrap ya gelek zimanên ewropî ji zimanên îranî hatine deynkirin.

Jê

• hevşar
• hevşarî
• hevşarîtî
• şaredar
• şareza
• şarik
• şaristan
• şaristanî
• şarî
• şarîtî
• şarnişîn
• şarnişînî
• şaroçke
• şarok

Wergerr

• Tirkî:^?baş örtüsü ^→ tr, ^?belde ^→ tr, ^?çelgi ^→ tr, ^?kent ^→ tr, ^?peştemal ^→ tr, ^?sağım ^→ tr, ^?site ^→ tr, ^?şehir ^→ tr, ^?yazma ^→ tr, ^?zar ^→ tr, ^?puşu ^→ tr
• Erebî: ^?المدينة ^→ ar
• Elmanî: ^?Kopftuch ^→ de m, ^?Schärpe ^→ de m, ^?Tuch ^→ de m

2. çarşev

navdêr, mê

Wate

1. çarşefa ku jin xwe pê diniximînin

Ji

hevreha şalê

Werger

• Elmanî: Binde ^→ de m

3. şareza, zana

rengdêr

Wate

1. şareza, zana, pispor, elimî, hînbûyî, fêrbûyî:
   Em kurd êdî şarê xwe bûne, tirk êdî nikarin me bixapînin. — (Husein Muhammed axiftina kurmancekî Çewligê neqil dike, Koma "Zimanê Kurdî" li ser Rûnameyê 4/2013)

-

Soranî

navdêr

Wate

1. bajarr

Zazakî

navdêr

Wate

1. gel, xelk, mirov