şar

 Binêre herwiha: sar

	Bikarhênerek dixwaze ev peyv were standardkirin. Ji kerema xwe tevlî nîqaşa li ser Daxwazên standardkirinê bibin.(+)
	şehir  / şehr  / şar

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ʃɑːɾ/
• Kîtekirin: şar

Navdêr 1

şar n

1. bajar
   • Şarê dila
     Rabe yaramin xemila xwe bike
     Guliyên xwe berde
     keziyên xwe şeke
     Da biçîn Dihokê, şarê dila — (Mihemed Taha Akreyî, Şarê dila [arşîv])
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Herwiha

• şehîr
• şehr

Jê

• hevşar
• hevşarî
• hevşarîtî
• şaredar
• şareza
• şarik
• şaristan
• şaristanî
• şarî
• şarîtî
• şarnişîn
• şarnişînî
• şaroçke
• şarok

Etîmolojî

Hevreha farisî شهر (şehr), parsî şehr (parêzgar, walî), mediya navîn exşehr avestayî xşeθre (şahnişîn, monarşî), farisiya kevn 𐎧𐏁𐏂𐎶 (xşeçem: parêzgeh, wîlayet, eyalet) û 𐎧𐏁𐏂𐎱𐎠𐎺𐎠 (xşeçepava: parêzgar, walî), hemû ji ariya kevn *xşeθre- ("hêz, desthilat"), hevreha क्षत्र (kṣatrá: hêz, ezamet) ya sanskrîtî, hemû ji proto-îranî. Peyva şah jî ji heman kokê ye. Şehir (bajar) ya tirkî, աշխարհ (eşxerh: dinya, gerdûn) ya ermenî û satrap ya gelek zimanên ewropî ji zimanên Aryayî hatine deynkirin.

Werger

• Almanî: ^?Kopftuch → de m, ^?Schärpe → de m, ^?Tuch → de m
• Erebî: ^?المدينة
• Tirkî:^?baş örtüsü → tr, ^?belde → tr, ^?çelgi → tr, ^?kent → tr, ^?peştemal → tr, ^?sağım → tr, ^?site → tr, ^?şehir → tr, ^?yazma → tr, ^?zar → tr, ^?puşu

Navdêr 2

şar m

1. Çarşefa ku jin xwe pê diniximînin.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Etîmolojî

Hevreha şalê.

Werger

• Almanî: Binde → de m

Rengdêr

şar

1. şareza, zana, pispor, elimî, hînbûyî, fêrbûyî
   • Em kurd êdî şarê xwe bûne, tirk êdî nikarin me bixapînin. — (Husein Muhammed axiftina kurmancekî Çewligê neqil dike, Koma "Zimanê Kurdî" li ser Rûnameyê 4/2013)

Soranî

Navdêr

şar

1. Bi alfabeya latînî nivîsina شار (“bajar”).

Zazakî

Navdêr

şar

1. gel, xelk, mirov
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]