kepir

Kurdî

Navdêr

Kepirek li bin darekê.

kepir mê

1. Cihek e ji çend stûn û banek ji karîte û çilû hatiye avakirin lê bêdîwar e (bi taybetî bo ku mirov li germaya havînê lê bimîne ji ber ku di xaniyan ve zêde germ e).
2. (çandinî) Cihê rast û sûs ku mirov bi hêsanî dikane çandiniyê lê bike.

   Hevmane: deşt, best, berî, aran

3. (Sirûc, çandinî) Axa sor ya ku ji bo çandiniyê zengîn e.

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: كه‌پـر‎

Herwiha

• kepr

Bide ber

• havîngeh
• qesr
• sera
• war

Jê

• kepirane
• kepirok

Etîmolojî

Bi maneya "cihê çandinê" ji aramî ܟܦܪܐ‎ (kepra, “gund, avahiyên gundan”) ji akadî 𒅗𒀊𒊒 (kapru, “çandingeh”).

Bi wateya "avahiyê bêdîwar" belkî ji eynî rehî yan jî bi metatezê hevreha farisî كربه‎ (kurbê) / كلبه (kulbê) herdu bi maneya "kolik, holik, odeya biçûk, xanîk, dikan", ji yûnanî καλύβη (kalývi) (kalûbê: wek wê wateyê) ji καλύπτω (parastin, hilgirtin, niximandin) ji proto-hindûewropî *kel- (parastin, niximandin, sitirandin) herwiha bi riya latînî serkaniya peyva kîler e jî.

Werger

• Erebî: سقفە‎ → ar, ^?العرزال‎ → ar, ^?العریش‎ → ar, ^?تسقیفة‎ → ar
• Almanî: Laube → de mê, ^?Baracke → de m, ^?Bruchbude → de m, ^?Weiler → de m
• Farisî: چارطاق‎ → fa
• Inglîzî: booth → en, ^?shack → en, ^?shade cloth → en, ^?summer hut → en, ^?temporary hut → en, ^?succah → en
• Tirkî: güme → tr, kireç → tr, kulübe → tr, kümültü → tr, saç baş → tr, teras → tr, baraka → tr

Tirkî

Navdêr

kepir

1. kepîr