metatez

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /mɛtɑːˈtɛz/
• Kîtekirin: me‧ta‧tez

Navdêr

Tewandina metatez
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	metatez	metatez
Îzafe	metateza	metatezên
Çemandî	metatezê	metatezan
Nîşandera çemandî	wê metatezê	wan metatezan
Bangkirin	metatezê	metatezino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	metatezek	metatezin
Îzafe	metatezeke	metatezine
Çemandî	metatezekê	metatezinan

metatez m

1. (zimannasî) veguhastina cihê dengan yan herfan di peyvekê de

   berf û befir,
   çekûç û keçûç,
   cîran û cînar,
   al û alî (yên kurmancî) û la û layen (yên soranî),
   nik (bi kurmancî) û kin (bi soraniya mukrî), (herdu bi maneya: cem, bal, ba, alî, rex),
   xîz (bi kurmancî û mukrî) û zîx (bi soraniya Silêmanî),
   lep (kurmancî) û pel (feylî)

Etîmolojî

Deyn ji yûnanî μετάθεσις (metáthesis, “veguhastin”) ji meta- + tez

Jê

• metatezî

Metatezên kurdî

• lep - pel
• bijartin - jibartin
• nik - kin
• xîz - zîx
• berf - befr
• çekûç - keçûç
• alî - layî
• hes - seh
• zawal - lawaz
• pît - tîp

Werger

• Fînî: metateesi → fi
• Fransî: métathèse → fr
• Îngilîzî: metathesis → en
• Tirkî: metatez → tr, ^?göçüşme → tr

Tirkî

Navdêr

metatez

1. cihguherîn, metatez