sûs

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

sûs

sûs

  1. meyan, beyan, binebelek, sas,
    riwekek e ji binemala baqilan e û hin xwarin û vexwarin jê tên çêkirin
  2. rast, dûz, hilû, rêk, cihê yan tişta/ê rast, ne yê geh bilind û geh nizm, ne yê gir yan dir

Herwiha[biguhêre]

Bikaranîn[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

B

[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

Navê zanistî[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî سوس(sûs), hevreha îbrî שוש (şûş), aramî ܫܘܫܐ (şûşa), akadî šūšu, sūsu. Ji eynî rehî: erebî عرقسوس‎ ('ereqsûs) ku ketiye spanî (alcazuz, orozuz) û portugalî (alcaçuz) jî.

Werger[biguhêre]

Soranî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

sûs

  1. sivî, pap