hest

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî hest hest
Îzafe hestê hestên
Çemandî hestî hestan
Nîşandera çemandî hestî wan hestan
Bangkirin hesto hestino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî hestek hestin
Îzafe hestekî hestine
Çemandî hestekî hestinan
Kulîlka hestan.
Evîn hestekî xurt û bihêz e.

hest nêr

  1. Ramanên ku di mirovî de peyda dibin û dibin sedema hin tiştên wek tirsê, şermê, evînê, qehrê, kerban, şadiyê...
    Hevmane: hay, aga, haydarî, şiûr, his, pêhesîn, pêhest, hayjêbûn

Bi alfabeyên din[biguhêre]

[biguhêre]

Binêre herwiha[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Hevreha soranî هه‌ست(hest), farisî حس(his), tirkî his... hemû ji erebî حس(ḥiss), hevreha aramî ܚܫܐ‎ (xeşşa), îbranî חוש‎ (xûş) - hemû bi maneya "hest, his, hes". Bo zêdebûna T/D li dawiyê bide ber: qalind, elind, mindal - ji ber S-ya bêlerz e, ne D-ya bilerz lê T-ya bêlerz ketiye dûv wê. Ji eynî rehî: hes, his, hesas, (pê) hesîn. Di kurmancî de forma "hest" nû ye û bi zimanê nivîskî ve sinordar e lê formên "hes, his" ji mêj ve di nav gel de berbelav in. Bo zêdebûna T li dawiya peyvê, binêrin: tişt. gengaz e jî ku hevreha "bihîstin" be, binere: -bihîstin-.

Werger[biguhêre]

Soranî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

hest

  1. hest, his

Kurdiya başûrî[biguhêre]

Lêker[biguhêre]

hest

  1. e, ye, heye,
    formeke çemandî / tewandî ji lêkera hestin (hebûn)

Herwiha[biguhêre]

Bikaranîn[biguhêre]

  • Formên serdest hes, 's, e ne, "hest" kêm li kar e.

Etîmolojî[biguhêre]

Hevreha hebûn, heyîn ji proto-hindûewropî

Zazakî[biguhêre]

Hejmar[biguhêre]

hest

  1. heşt

Herwiha[biguhêre]

Danmarkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

hest

  1. hesp

Norwecî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

hest nêr

  1. hesp

Çavkanî[biguhêre]

Ev peyv ji wergerên hesp hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.[rûpelên din]