evîn

Ji Wîkîferheng
Here nagîvasyonê Here lêgerînê

Kurdî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî evîn evîn
Îzafe evîna evînên
Çemandî evînê evînan
Nîşandera çemandî evînê wan evînan
Bangkirin evînê evînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî evînek evînin
Îzafe evîneke evînine
Çemandî evînekê evîninan
Kupîd, xudayê yûnanî-romanîevînê, bi maçekê Psîşêyê ji nû ve vedijîne. Heykelê 1787-1793 yê Canova (Kanova).

evîn

  1. hez jê kirin
    (bi taybetî ji bo mirovan: zelam ji jinê, jin ji zelamî, zelam ji zelamî, jin ji jinê û hwd.)
  2. navê jinan, navê keçikan
    Hevalê min ji Evînê hez dike.

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

Hevmane[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Herwiha hevîn, forma "kurdîkirî" ji peyva "hebîn", belkî bi têkilkirina li gel peyva "vîn, viyan" ya esil-kurdî, ji erebî حب‎ (ḥebbe: hez kirin, vîn, viyan) + -în ya kurdî, têkilî حب (ḥubb: evîn, eşq, viyan, işq), hevreha aramî ܚܘܒܐ (ḥubba: evîn, hezkirin, viyan, vîn), îbrî אהב (ehev). Bo guherîna b/v bide ber "bab/bav, xirab/xirav, vapor/bapor..." Herwiha bo ketina "h" bide ber van peyvan: hesp/esp, erzan/herzan, ewr/hewr, asin/hesin..." Ne ji "e+vîn" hatiye çêkirin ji ber ku di kurdî pêşpirtikek wisa ya peyvsaz nîne.

ئه‌وین (ewîn) ya soranî vê dawiyê ji kurmancî (behdînî) hatiye wergirtin û hê jî baş di soranî de belav nebûye. Ji eynî rehê erebî: hebandin, hebîb, mehbûb, mihbet...

Ji Proto-Indo-Êranî: *wánas bide ber Sansikrîtî वनस् (vánas).

Dûnde[biguhêre]

  • Soranî: ئه‌وین(ewîn)

Werger[biguhêre]