qehr

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /qɛhɾ/
• Kîtekirin: qehr

Navdêr

Tewandina qehr
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	qehr	qehr
Îzafe	qehra	qehrên
Çemandî	qehrê	qehran
Nîşandera çemandî	wê qehrê	wan qehran
Bangkirin	qehrê	qehrino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	qehrek	qehrin
Îzafe	qehreke	qehrine
Çemandî	qehrekê	qehrinan

qehr m

1. xem, derd, kovan, keser, keder, azar, êş, ezyet, ezab, nexweşî, kul,
   qehirîn yan qehirandin
   • Êdî ji qehra êş kete serê wî. — (Firat Cewerî, Girtî, Weşanên Nûdem, 1986)
   • Şah bi qesda kuştina min rim hejandin bêsebeb
     Da me çeşmê qehr û xeşmê rim li dil da go edeb
     Kuştiyên dîdar û dînê bêxeta her deh sed in — (Melayê Cizîrî, Dîwan, ~1640)

Herwiha

• qeher
• qehir

Jê

• qehirandin
• qehirandî
• qehiriyayî
• qehirok
• qehirî
• qehirîn
• qehirîner
• qehr bûn
• qehr kirin
• qehrbûn
• qehrbûyî
• qehrkirin
• qehrkirî
• qehroke
• qehrokî

Etîmolojî

Ji erebî قَهْر‎ (qahr, “pê karîn, têkbirin”) ji rehê ق ه ر (q h r).

Werger

• Almanî: Ärger → de nêr, Hass → de, Nerv → de nêr, Wut → de mê, Zorn → de nêr, ^?Böse → de
• Erebî: ^?كراهية
• Farisî: قهر → fa, دشمنی → fa, نفرت → fa, ظلم → fa, ^?تاب → fa
• Îngilîzî: dander → en, dismalness → en, drown → en, spite → en, ire → en, outrage → en, rage → en, wrath → en, anger → en
• Tirkî: benci → tr, hiddet → tr, kahır → tr