şerm

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî şerm şerm
Îzafe şerma şermên
Çemandî şermê şerman
Nîşandera çemandî şermê wan şerman
Bangkirin şermê şermino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî şermek şermin
Îzafe şermeke şermine
Çemandî şermekê şerminan

şerm

  1. Tinebûna cesaretê bo danûstandinên li gel xelkê.
    Ez şerm dikim li gel keçan biaxivim.
    • Awirên hîvê yên xwe ji şevê vedidizin, yên ku ji şermê rûyê xwe ji şevê vedişêrin, dikin ku şev li sîya xwe bilikume. — (Îrfan AmîdaŞevek ŞîzofrenWeşanên Lîs2018, r. 5, ISBN 9786058152175)
  2. Tişta/ê ku kirina wê ji alî civakî ve wek rûreşiyekêhesibandin.
    Hevmane: fedî, fêt, eyb, fihêt, ar, erz
    Şerm e ku mirov bêcil li derve bigerre.

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

  • Nêzîkî şems û tavê
    Ji şerma xwuya nabin
    Ji husna wê gulbavê
     — (Feqiyê Teyran, )

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji proto-hindûewropî *ḱormo- (êş, jan, ezyet), hevreha شه‌رم(şerm) ya soranî, شرم(şerm) ya farisî, şerm ya pehlewî, fşerime ya avestayî.

Werger[biguhêre]

Ev qismê Wergerê ji agahiyên naveroka vê guhertoya gotara wekhev a li ser Wîkîferhenga îngilîzî pêk tê.