-în
Paşgir 1
[biguhêre]-în
Herwiha
[biguhêre]Bide ber
[biguhêre]Jê
[biguhêre]Etîmolojî
[biguhêre]Ji berê *-îhin < *-îdin, ji *-îd + -in. Piştî ku piraniya d'ên dawîn ên kurdî ketin/bişivîn, augmenta gelek zimanên hindûewropî /a/ hatiye ku ramana dema bihûrî bide û bûye /-iya/; ji proto-hindûewropî *h₁é (“û”). Guherîna dengdêra dawîn bi /a/ jî lêkeran gerguhêz dike anku *-îdin (ngg) > *-adin (gg) ku paşê bûye -an û -andin, bo zêdetir agahî binêre li wan. Hevrehên din yên kurmancî -iyan, -ihan, soranî ـان (-an), zazakî -ayene, farisî ـيدن (-îden), ji pêş-îranîkî *-áyati (-eyeti), ji pêş-hindûîranîkî *-áyati, ji pêş-hindû-ewropî *-éyeti, bi paşgira -in.
Werger
[biguhêre]Paşgir 2
[biguhêre]-în
Herwiha
[biguhêre]Bide ber
[biguhêre]Etîmolojî
[biguhêre](Paşgira rengdêran): Hevreha soranî û farisî ـین (-în), hexamenişî [skrîpt hewce ye] (-eyne), avestayî [skrîpt hewce ye] (-eêne), sanskrîtî [skrîpt hewce ye] (-êne), latînî -īnus, yûnaniya kevn -ινος (-inos), ji proto-hindûewropî *-iHnos.