kenîn

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Lêker[biguhêre]

kenîn (lêkera negerguhêz)
Rehê dema niha: -ken-
RP.
Niha
ez dikenim
tu dikenî
ew dikene
em, hûn, ew dikenin
Fermanî Yekjimar bikene
Pirjimar bikenin
Rehê dema borî: -kenî- / -keniya-
RP.
Boriya
sade
ez kenîm / keniyam
tu kenî / keniyayî
ew kenî / keniya
em, hûn, ew kenîn / keniyan
Formên din: Tewandin:kenîn
Ev jin dikene.

kenîn lêkera xwerû, negerguhêz

  1. Ji kêfan deng jê hatin, dengê "hahahaaa" ji keyfan kirin.
    Nimûneyek bi deng:
    Haş bi haş kenya çavê kor çavê şaş kenya. (gotinên pêşîyan)

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

Dijmane[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

Têkildar[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

ken + -în:

Ji proto-hindûewropî *khendh- ku tenê di zimanên îranî û zimanê ermenî de maye: pehlewî xendîten (kenîn) xendek (bişir, girnij, bişkurr), farisî خنده‎ (xende: "ken"), خندیدن‎ (xendîden: "kenîn"), sogdî xendent (ken) û ermenî խինդ (şadî, xweşî).

[biguhêre]

Bi zaravayên din[biguhêre]

Werger[biguhêre]

Ev qismê Wergerê ji agahiyên naveroka vê guhertoya gotara wekhev a li ser Wîkîferhenga îngilîzî pêk tê.

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kenîn kenîn
Îzafe kenîna kenînên
Çemandî kenînê kenînan
Nîşandera çemandî kenînê wan kenînan
Bangkirin kenînê kenînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kenînek kenînin
Îzafe kenîneke kenînine
Çemandî kenînekê kenîninan

kenîn

  1. ken:
    Bi kenîna te şa dibim.

Werger[biguhêre]