-ken-

Kurmancî

Rehekî lêkerê

-ken-

1. Rehê dema niha ji lêkera kenîn (tewandin).

   ez di-ken-im, tu di-ken-î, ew di-ken-e, em/hûn/ew di-ken-in,
   ez na-ken-im, tu na-ken-î, ew na-ken-e, em/hûn/ew na-ken-in,
   ez bi-ken-im, tu bi-ken-î, ew bi-ken-e, em/hûn/ew bi-ken-in...

Binêrin herwiha

• -ken

Têkilî

• -kenî-

Binêre herwiha

• (dema borî) -kenî-
• -keniya-

Zazakî

Rehekî lêkerê

-ken-

1. -k-, -ke-
   rehê dema niha yê lêkera kerdene (kirin)

   ez ken-a (ez dikim)

Têkilî

• -kerd-