kenok

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
kenok	kenoktir	herî kenok kenoktirîn

kenok

1. Kesa/ê ku dikene.
   • Di hevpeyvîna Pişka Kurdî ya Dengê Amerîkayê de, senarîst û yek jî lîstikvanên vê rêzefîlmê, Murad Batgî behsa vê fîlme dike û dibêje, bi vê fîlmê em dixwazin nêrîna neyênî ya li hember Kurdan biguherin. Heta niha di fîlman de Kurd wekî kesên nezan û nexwendî dihatin nîşandan, lê bi vê fîlmê em nîşanî herkesî didin ku Kurd jî mirovên xwendî, gihiştî û kenok in. — (Netkurd.com, 12/2010)

Jê

• kenokane
• kenokî
• kenokîtî
• kenoktî

Têkildar

• pêkenok

Etîmolojî

kenîn - -în + -ok

Werger

• Farisî: لبخند‎ → fa, خنده رو‎ → fa, خوش رو‎ → fa
• Îngilîzî: smiler → en
• Tirkî: güleç → tr