kunc

Kurdî

navdêr, mê

(2) kunên caneweran (kunc)

Wate

1. Qulaç, zawî, qorzî, qunc, kuj, kuje, kujî.
2. Kun, qul, kuna bo heywanekê/î mal, konên ko lawir di axê ra çê dikin,
   konên ku canewer dikolin da ku têda bijîn û hatin û çûnê têda biken, bo mînak kunca marî an jî ya kêvrîşkê
   • Konceka mara ya li nav bîstanê me.
3. Stûn, kolumn,
   beşa di rojnameyekê yan kovarekê yan malperrekê de ya ku herdem yan carine eynî nivîser tê de dinivîse.

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: کونج

Ji wêjeya klasîk

Weslê kirin ew ji hecrê azad
Mem mayî di kuncê wehdetê ferd
Ne yar û ne hemnişîn, ne hemderd— (Mem û Zîn ~1692, Ehmedê Xanî)

Hevwate

• goşe

Herwiha

• qunc
• konc

Bide ber

• ban
• dîwar
• kêlek
• rex
• tenişt

Jê

• kuncik
• kuncnivîs
• kuncnivîsî
• Stûnnivîs

Werger

• Elmanî: Ecke ^→ de nêr, windgeschützt ^→ de, Winkel ^→ de nêr
• Erebî: زاوية ^→ ar, جحر ^→ ar
• Farisî: كنج ^→ fa, گوشه ^→ fa, زاویه ^→ fa, کنج ^→ fa
• Inglîzî: corner ^→ en, den ^→ en
• Tirkî: köşe ^→ tr, bucak ^→ tr, açı ^→ tr, iç ^→ tr, zaviye ^→ tr