mîr

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî mîr mîr
Îzafe mîrê mîrên
Çemandî mîrî mîran
Nîşandera çemandî mîrî wan mîran
Bangkirin mîro mîrino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî mîrek mîrin
Îzafe mîrekî mîrine
Çemandî mîrekî mîrinan

mîr nêr

Mîr Bedirxan
  1. prens, key, paşa, qiral, melik, padîşa, serok, serdar, serwer, pêşeng, pêşewa
    • Û ehlê ekrad eger xwecihî(gundî, bajarî) eger rawend(koçer)qewî zêde hakimperest û axaperest in. Zêde ita'eta(fermanpejirandina, milxwariya ji bo) hakiman û mîr û axan dikin. Bilanî hakimêd wan fileyek jî bibitin êdî zêde îta'et dikin. Lakin ji hemcinsêd xwe dexsê (hesûdiyê) dikin. Bi înad û kîn û kudûret in. Eger ji cinsê wan yekî jê ra bibine hakim û axayêd wan, îcarê ewî qebûl nakin û ta’eta wî nakin. Elbette fesadekî peyda dikin. — (Mele Mehmûdê BayezîdîAmadekar: Jan Dost Adat û Rusûmatnameê EkradiyeWeşanxaneya Nûbihar2010, r. 62, ISBN 9789944360678)
    • Secdeyek ber wan du birhan nagirit cih sed nimaz
      'Îd e û mîrê me îro dergehê lutfê vekir
      Go Mela hingî bixwazî dê bidim bes tu bixwaz
       — (Melayê CizîrîDîwana Melayê Cizirî~1640)

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

Binêre herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî أمير(emîr). Ketina herfên dengdar (vokal, vowel) ji destpêka peyvên ji erebî deynkirî di kurdî de tiştekî gelek normal e: Îbrahîm > Birahîm, Îsmaîl > Simayîl loma emîr > mîr jî.

Çavkanî
  • Chyet, Michael L. (2003): Kurdish-English Dictionary, Ferhenga Kurmancî-Inglîzî, Yale University Press, r. 396.

Werger[biguhêre]

Ev qismê Wergerê ji agahiyên naveroka vê guhertoya gotara wekhev a li ser Wîkîferhenga îngilîzî pêk tê.

Rengdêr 1[biguhêre]

mîr

  1. (Xorasan) sax, saxlem, bisilamet

Werger[biguhêre]

Rengdêr 2[biguhêre]

mîr

  1. (hûrûmûr) Binere: mûr