emîr

Binêre herwiha: Emîr

Kurdî

Navdêr

emîr

1. mîr
2. prens, kurmîr, kurê paşayekî

Bide ber

• amir
• emir

Etîmolojî

Ji erebî أمير‎ (emîr) ku herwiha serekaniya peyva mîr e jî. Ji eynî rehî: amir, emir, emaret, Imarat, amîral.

Jê

• emîrane
• emîre
• emîrî
• emîrîtî
• emîrtî

Ji wêjeya klasîk

Zanit em sî sal esîr în
Çehvenêr pirsek emîr în
Lew bi rehm û şefqe ye— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Almanî: ^?Vorgesetzte → de mê, ^?Vorgesetzter → de nêr
• Inglîzî: ^?prince → en
• Farisî: ^?خدیو‎ → fa