emir

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr 1[biguhêre]

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî emir emir
Îzafe emirê emirên
Çemandî emirî emiran
Nîşandera çemandî emirî wan emiran
Bangkirin emiro emirino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî emirek emirin
Îzafe emirekî emirine
Çemandî emirekî emirinan

emir nêr

  1. ferman, ferwar, gotina kesek dibêje û divê kesek din wek wê gotinê bike
    Serokê wan emrê rawestandina şerrî daye.
    Serokê wan gotiye ku nabe şerr bêt kirin.

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî أمر(emr, ferman, ragihandin), أمر(emere, ferman dan/kirin), hevreha aramî û îbranî אמר (e-m-r-: gotin, ferman kirin), akadî emaru (dîtin, ketin ber çavan) ji proto-samî [Peyv?].

Werger[biguhêre]

Navdêr 1[biguhêre]

emir nêr

  1. (salên jiyanê) Ji bo guhertoya rastnivîsî binêre imr.
    • Hemîdo yekî dirêj û zeyif bû. Emrê wî an çil hebû an tunebû. Lê porê wî spî bûbû. — (Firat CewerîGirtî, Weşanên Nûdem1986)

Îngilîzî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

emir

  1. mîr [1]

Çavkanî[biguhêre]

  1. Ferhenga Kurdî-Îngîlîzî ya Salah Sadallah

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

emir

  1. ferman, ferwar, emir
    ikide bir bana dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu
    hema car caran li min difetilî û dipirsî ka fermaneke min heye an na
  2. fermanname, emirname
    atama emri hâlâ çıkmadı
    fermannameya tayînkirinê hîna derneketiye