mûr

Kurdî

Rengdêr

mûr, r-ya req

1. rûyê xwe tirş kirin, rûyê xwe sar kirin, rûsar, rûtirş, mirûto, ne bişoş, ne rûken
   • Tijî mar e tijî mûr e
     Qewî teng e qewî kûr e— (Feqiyê Teyran ~1620)

Herwiha

• mûrr

Jê

• mûr bûn
• mûr kirin
• mûrbûn
• mûrkirin
• mûrbûyî
• mûrkirî
• mûrî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguherîne" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: bärbeißig → de, unfreundlich → de
• Farisî: ساکت ترشرو‎ → fa
• Inglîzî: unsociable → en
• Tirkî: asık suratlı → tr, sessiz → tr, karınca → tr, ^?surat → tr