melik

Kurdî

navdêr, nêr

Wate

1. key, paşa, qiral, mîr, padîşa, serok, serdar, serwer, pêşeng, pêşewa

Ji wêjeyê

Ew Xudayê malikê mulkê ’ezîm

Daye me mîrasa Qur'ana Kerîm

w:Mela Hisênê Bateyî

Herwiha

• melîk, malik

Bide ber

• melek

Ji

ji erebî ملك (melik), hevreha aramî מלכא (melka), akadî maliku, têkilî van peyvan jî ku ji erebî ketine kurdî: malik, milk, emlak

Jê

• melika
• melikahî
• melikatî
• melikayî
• melike
• melikî
• meliktî

Werger

• Farisî: امير ^→ fa
• Inglîzî: king ^→ en
• Tirkî: hakim ^→ tr, sultan ^→ tr, şah ^→ tr, melik ^→ tr, ^?ece ^→ tr

Tirkî

navdêr

Wate

1. melîk, milûk, key, padîşah, hikumdar