hakim

Kurdî

Wate

navdêr

1. ferwar, serok, paşa, şah, qiral, melik, serokê welatekî
2. dadgêrr, dadwer, birêvebera/ê dadgehekê, seroka/ê mehkemeyekê

rengdêr

1. serdest, domînant

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: حاكـم

Herwiha

• ĥakim

Têkildar

• hukim
• mehkeme

Bide ber

• hekem
• hekîm

Etîmolojî

ji erebî حاكم (ḥakim), têkilî hukim û hekem

Bikaranîn

Lêker:

• hakim bûn
• hakim kirin

Navdêr:

• hakimbûn
• hakimkirin

Rengdêr:

• hakimbûyî
• hakimkirî

Jê

• hakimî

Ji wêjeyê

Lê hakimê weqt ê marîfetnak

mesû'i nekir bi sem’ê îdrak

Mîrê ku bi navê Mîriza ye

Mehza nezera wî kîmîya ye

Qelbê di zexel dikit bilorî

Polêd di dexel dikit filorî

Sed bar-i hebin filûsê ehmer

Derhal-i diket bi yek nezer zer

A’layî diket bi qehre edna

Ednayî dikit bi lutfê a’la

Paşan digirit wekî esîran

Aza diketin wekî feqîran

Her rojê hezar-i bênewayan

Her lehze bi lutfê, sed gedayan

Zengîn diketin bi destê hîmmet

Hîkmet ew e, naketin çu minnet-

Ger dê wî nezer bida me carek

Îksîrê teweccuha mibarek

Ev qewl-i hemî dikirne eşar

Ev pol-i hemî dibûne dînar

Emma nezara wî zêde amme

Lew xasênezer ji dil neda me

Ew rehmet xas e bo ewamê

Yareb, tu bidî wî her dewamê.

Werger

• Elmanî: souverän ^→ de
• Erebî: ^?الدیان ^→ ar, ^?الفیصل ^→ ar
• Inglîzî: judicator ^→ en, ascendancy ^→ en, behest ^→ en, judge ^→ en, recorder ^→ en, sovereign ^→ en
• Tirkî: egemen ^→ tr, bilge ^→ tr, emir ^→ tr, hâkim ^→ tr, hüküm ^→ tr

Tirkî

Navdêr

hakim

1. zane
2. Xwedê