kol

Kurdî

1. mil

navdêr

Wate

1. mil, şan:
   kolber

Ji

ji tirkî kol yan ji azerî qol. Bide ber: qol.

Werger

tirkî : ?kesik → tr

2. kolan yan kolandin

navdêr, mê

Wate

1. kolîn, kolandin, kolan,
   kûrkirina derekê bi rakirina axê jê

Bikaranîn

Lêker: kol bûn kol kirin

Navdêr: kolbûn kolkirin

Rengdêr: kolbûyî kolkirî

Jê

• kolan (2)
• kolandin
• kolîn
• -kol

Werger

tirkî : kızak → tr, omuz → tr, şiş → tr, yumruk → tr

Wate 3

1. bêşax, bêqiloç: bizina kol

Swêdî

navdêr

Wate

1. rejî, komirr

Tirkî

navdêr

Wate

1. bask , mil
2. destik
3. çepil , pîl , çengur , çeng , pî
4. gulî
5. deştik , mijan , qol
6. destî
7. milik
8. beş , war , qism
   • müzik kolu beşa muzîkê
9. dewriye, qol
10. tip , ekîb
11. mil
    • sağ kol milê rastê leşk
12. qor , rêz
    • yürüyüş kolu rêza meşê