kol

Kurdî

1. mil

navdêr

Wate

1. mil, şan
   • kolber

Ji

ji tirkî kol yan ji azerî qol. Bide ber: qol.

Durxaneya Cellikanî

http://www.etymonline.com/index.php?allowed_in_frame=0&search=collar

Di lînka jor de di ferhnega rehnasiya bêje û peyvên zimanên hind û ewropa de di derbarê bêjeya kol`ê de wiha hatiye nivîsandinê. Ev peyv ewilîn li sala derdora 1300 di îngîlkî de bi wateya zirxê stû ango neck armor hatiye bikaranîn. Di frengî de coler wateya stû dide, bêjeya collier jî watey gerdanî dide, di kolye di tirkî de jî heye û wan ji frengî hilgirtine û bi eynî maneyê bikar tînin ango gerdanî. Em werin latînkî; di zimanê latînkî de collarê tê maneya ristikê ango gerdanî ango zêr û zîvên jin dikin stûyê xwe. Latînkî stû collum ango bi peyva kurdî kol`ê ve yek in, hevwate ne û hevripin in. Ew peyv jî ji peyva arî *kwol-o- peyda bûye dawiyê dawingê peyv ji bêjeya *kwel- a arî piraştiye ku tê maneya zivirîn, çerixîn, fetilînê. Nika dixuye ku peyva kol û kolber peyveke resen û orîjînal e û tu ji tirkî û azerî nehatiye.

Werger

• Tirkî: ^?kesik ^→ tr, ^?küt ^→ tr, ^?boynuzsuz keçi ^→ tr
• Farisî: ^?بدون شاخ ^→ fa, ^?دريوز ^→ fa

2. kolan yan kolandin

navdêr, mê

Wate

1. kolîn, kolandin, kolan,
   kûrkirina derekê bi rakirina axê jê

Bikaranîn

Lêker:

• kol bûn
• kol kirin

Navdêr:

• kolbûn
• kolkirin

Rengdêr:

• kolbûyî
• kolkirî

Jê

• kolan (2)
• kolandin
• kolîn
• -kol

Werger

• Tirkî: kızak ^→ tr, omuz ^→ tr, şiş ^→ tr, yumruk ^→ tr

Wate 3

1. bêşax, bêqiloç: bizina kol

4. kesên bindest

rengdêr

Wate

Binêre kole.

Swêdî

Navdêr

kol

1. rejî, komirr

Tirkî

Navdêr

kol

1. bask, mil
2. destik
3. çepil, pîl, çengur, çeng, pî
4. gulî
5. deştik, mijan, qol
6. destî
7. milik
8. beş, war, qism
   • müzik kolu beşa muzîkê
9. dewriye, qol
10. tip, ekîb
11. mil
    • sağ kol milê rastê leşk
12. qor, rêz
    • yürüyüş kolu rêza meşê