şan

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr 1[biguhêre]

şan

şan

  1. qalibê hingivî

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji proto-hindûewropî *kh₂ónks (k-ya proto-hindûewropî di kurdî de dibe "s" yan "ş"), hevreha latviyayî šūna, albanî qengjë (şan), tokarî B kronkśe (hing, mêşa hingivî), yûnaniya kevn κνηκός (knêkos: zerê vebûyî), latînî canecon (zêr) û peyvên cermenî yên bi maneya "hingiv": îngilîzî honey, almanî Honig, holendî honing, swêdî honung... (K-ya proto-hindûewropî di zimanên cermenî de dibe H.) Lê "hingiv"a kurdî ne hevreha wan e, li rûpela hingiv binere.

Werger[biguhêre]

Navdêr 2[biguhêre]

şanek

şan

  1. şe, şeh,
    firçeya mirov pê porê xwe hilû dike
  2. her tiştê wek wî
    şanê berikan

Herwiha[biguhêre]

Bikaranîn[biguhêre]

Lêker:


Navdêr:


Rengdêr:

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji zimanên îranî, bi pehlewî şanek, soranî û zazakî şane.

Werger[biguhêre]

Navdêr 3[biguhêre]

şan

  1. şeref, navdarî, meşhûrî

Ji wêjeyê[biguhêre]

  • Ka Kurdistana min, ka ?
    Ka kesk û sor û zer, spî û gewhera min, ala Kurdistan ka?
    Ka şan û şerefa min?
    Ka Nasnameya min?
     — (Bayram Ayaz: Olimpiya 2004, ka Kurdistana min?, Kerkuk-kurdistane.com, 8/2004)

Werger[biguhêre]

Navdêr 4[biguhêre]

şan

  1. înşela, hêvîdar im ku

Werger[biguhêre]

Soranî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

şan

  1. mil

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Zazakî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

şan nêr

  1. êvar

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

şan

  1. nav, navûdeng, şan, şan û şeref