kam

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. xweşguzarî, bextiyarî, dilşadî, refah, xweşî,
   nebûna şerrî yan hejariyê yan nesaxiyan

Herwiha

• kamaranî
• kamaranîtî
• kamarantî
• kameranî
• kameranîtî
• kamerantî
• kamiranîtî
• kamirantî
• kamîranî
• kamîranîtî
• kamîrantî
• kamuranî
• kamuranîtî
• kamurantî
• kamûranî
• kamûranîtî
• kamûrantî

Têkildar

• qîm

Ji wêjeyê

Melikê hukmê hekîm î

Melikê erşê ezîm î

Ji ezel zatê qedîm î

Ta ebed kam rewayî

Melikê cinnî û insî

Melikê erşê û kursî

Melikê 'alemê qudsî

Bikaranîn

Lêker:

• kam girtin

Navdêr:

• kamgirtin

w:Mela Hisênê Bateyî

Werger

• Farisî: امل ^→ fa
• Inglîzî: aspiration ^→ en, dampness ^→ en, dewiness ^→ en, ^?intendment ^→ en, ^?cam ^→ en
• Tirkî: dilek ^→ tr, düven ^→ tr, kâm ^→ tr, küf ^→ tr, murat ^→ tr, rutubet ^→ tr, döğen ^→ tr, mut ^→ tr, nem ^→ tr, damak ^→ tr, gönen ^→ tr

Soranî

cînav

Wate

1. kîj, kîjan, kîşk

Bide ber

• kem

Zazakî

cînav

Wate

1. kî

Bide ber

• kem

Ji

kamiran + -î

Werger

• Fînî: hyvinvointi ^→ fi
• Inglîzî: wellbeing ^→ en, wealth ^→ en, wellfare ^→ en