ezel

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɛˈzɛl/
• Kîtekirin: e·zel

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar
Navkî	ezel
Îzafe	ezela
Çemandî	ezelê
Nîşandera çemandî	wê ezelê
Bangkirî	ezelê
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar
Navkî	ezelek
Îzafe	ezeleke
Çemandî	ezelekê

ezel m

1. (Îslam) ebed, bêdestpêk, berî destpêka gerdûnê, berî hebûna her tiştî:
   • Ellah sehergaha ezel
     Zatê tecellaya xwe da
     Nûra cemala lemyezel
     Yelmûmê ’işqê şu`le da — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: ئەزەل

Bikaranîn

Tenê di berhemên dînî û hinek helbestên klasîk de

Etîmolojî

Ji erebî أَزَلْ (ʾazal)

Werger

• Erebî: أَزَل → ar n (ʾazal)
• Fransî: éternité → fr m
• Îngilîzî: eternity → en

Frîsî

Navdêr

ezel

1. (heywan) ker (dewarek)

Çavkanî

Ev peyv ji wergerên ker hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

Holendî

Navdêr

ezel n

1. (heywan) ker (dewarek)

Çavkanî

Ev peyv ji wergerên ker hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

Sorbiya jêrîn

Navdêr

ezel n

1. (heywan) ker (dewarek)

Çavkanî

Ev peyv ji wergerên ker hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng (Îzmîr, Tirkiye)^ⓘ

Navdêr

ezel

1. ezel, ebed, bêdestpêk

Etîmolojî

Ji erebî أَزَلْ (ʾazal)