ebed

Kurdî

Hoker

ebed

1. ebeden, ebedilebed, hetahetayî, herherî, bêdawî, herheyî, miebed
2. qet, hîç

Ji wêjeya klasîk

• inkara di dîn da nebit i'caz-i çi hacet
  Esrarê ezel dê di ebed bêne zuhûrê
  Encamê serencam-i ji axaz-i çi hacet— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Herwiha

• ebet

Bide ber

• ebad
• edeb

Etîmolojî

Ji erebî أَبَد‎ (ʾabad).

Jê

• ebeden
• ebedilebed
• ebedî