şeref

Kurdî

Navdêr

şeref mê

1. firazî,rûmet, namûs, qedir, qîmet, nirx

Têkildar

• şerîf (1)

Ji

Ji erebî

Jê

• bêşeref
• bêşerefî
• bêşerefîtî
• bêşereftî
• bişeref
• bişerefî
• bişerefîtî
• bişereftî
• şerefî
• şerefsiz
• şerefsizî

Ji wêjeya klasîk

Min dî ji xef -let cam di kef şahê Necef dil kir hedef
Roj hat Şeref stêr bûne xef herçar teref nûra yeqeq
Zulmet nema suhbet we ma nûra şema -lan çû sema— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Elmanî: ehre ^→ de nêr
• Farisî: آبرو ^→ fa, شرف ^→ fa
• Fînî: kunnia ^→ fi
• Frensî: honneur ^→ fr nêr
• Holendî: eer ^→ nl nêr
• Inglîzî: (emerîkî:) honor, (brîtanî:) honour, fame ^→ en, glory ^→ en
• Tirkî: şeref ^→ tr, namus ^→ tr, gurur ^→ tr, onur ^→ tr, ^?haysiyet ^→ tr, ^?abıru ^→ tr

Tirkî

navdêr

Wate

1. rûmet, firazwerî, şeref