Here naverokê

fer

Ji Wîkîferhengê
[biguhêre]

fer

  1. kit, lib,
    yek ji du tiştên bi hev re, yek ji cotekê
    Ferek pêlava min ne diyar e.
    • Dibêjin gava bedewa Hollandayê Nezrî xanimê laşê yekî serbaz firkandiye, bêhemdî wê destê wê şemitîye nav doxîna ê serbaz û qêrînî bi wî ketiye. Tu nabê ferek gunê wî di nav destê Nezlî xanimê de perçiqîye, ê serbaz li kerê siwar kirine û berê wî dane nexweşxanê. — (Şaron Kardo-, Lawo wijdan nemaye haa! [arşîv], lotikxane.com21.11.06)
  2. ferd, kes, şexs

Etîmolojî

[biguhêre]

Ji erebî فرد‎. D ji peyvê ketiye wek kirdin (Sorani) û kirin (Kurmanci).

Werger

[biguhêre]

Rengdêr

[biguhêre]

fer

  1. ferz, muhim, giring, pêdviye, lazim
    Ya fer e es evru biçim sîkê.
    Ya fer e ez îro biçim sûkê.

Werger

[biguhêre]

Lêker

[biguhêre]

fer

  1. kirin

Bilêvkirin

[biguhêre]
[biguhêre]

fer nêr (forma pirjimar fers)

  1. (kîmya) asin, hesin
  2. nal
    fer à cheval
    nala hespê
  3. ûtî
    fer à repasser
    utî
    Aujourd′hui je n′ai pas pu repasser parce que mon fer ne fonctionne plus.
    Îro min nekarî ûtî bikim lewra ûtîya min hêdihew kar nake.
[biguhêre]

fer

  1. tirs

Çavkanî

[biguhêre]
Ev peyv ji wergerên tirs hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.[rûpelên din]

Bilêvkirin

[biguhêre]

Daçek

[biguhêre]

fer

  1. Binêre for.
[biguhêre]

fer nêr

  1. (mirov) mêr, zilam, zelam (mirovê nêr yê mezinbûyî)

Bilêvkirin

[biguhêre]

Lêker

[biguhêre]

fer

  1. kirin

Lêker

[biguhêre]

fer

  1. kirin
[biguhêre]

fer

  1. (element) hesin

Çavkanî

[biguhêre]
Ev peyv ji wergerên hesin hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.[rûpelên din]
[biguhêre]

fer nêr

  1. (mirov) mêr, zilam, zelam (mirovê nêr yê mezinbûyî)
[biguhêre]

fer nêr

  1. (element) hesin

Çavkanî

[biguhêre]
Ev peyv ji wergerên hesin hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.[rûpelên din]
[biguhêre]

fer

  1. (element) hesin

Çavkanî

[biguhêre]
Ev peyv ji wergerên hesin hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.[rûpelên din]
[biguhêre]

fer

  1. çirûsî, ronayî
  2. bînayî, beysûs, bêsûs, ronî, fer:
    gözümde fer, ağzımda diş kalmamış (di çavê min de bînayî, di devê min de didan nemane)
    gözlerimin feri azalmış (bînayên çavê min kêm bûne)