fer

Kurdî

1. yek ji duyan

rengdêr
navdêr, mê

Wate

1. kit, lib,
   yek ji du tiştên bi hev re, yek ji cotekê:
   • Ferek pêlava min ne diyar e.
2. ferd, kes, şexs

Ji wêjeyê

Tu nabê ferek gunên wî di nav destê Nezlî xanimê de perçiqîye, ê serbaz li kerê siwar kirine û berê wî dane nexweşxaneyê. — (Lotikxane.com, 11/2006)

Ji

Ji erebî.

Bikaranîn

Lêker:

• fer bûn
• fer kirin

Navdêr:

• ferbûn
• ferkirin

Rengdêr:

• ferbûyî
• ferkirî

Jê

• ferî

2. giring

rengdêr

Binere: ferz

Wate

1. muhim, giring, pêdviye, lazim
   • Ya fer e es evru biçim sîkê.
   • Ya fer e ez îro biçim sûkê.

Werger

• Farisî: فرد ^→ fa, فرید ^→ fa, لنگه ^→ fa, تخته سنگی ^→ fa, عددفرد ^→ fa
• Inglîzî: azygous ^→ en, essential ^→ en, must ^→ en, important ^→ en
• Tirkî: tek ^→ tr, ünik ^→ tr, yumurtalık ^→ tr, biricik ^→ tr

Frensî

Yekjimar	Pirrjimar
fer	fers

navdêr

Wate

1. asin, hesin

Inglîzî

 Binêre: for

Katalanî

lêker

Wate

1. kirin

Tirkî

navdêr

Wate

1. çirûsî, ronayî
2. bînayî, beysûs, bêsûs, ronî, fer:
   • gözümde fer, ağzımda diş kalmamış (di çavê min de bînayî, di devê min de didan nemane)
   • gözlerimin feri azalmış (bînayên çavê min kêm bûne)