fer

Kurdî

Navdêr

fer mê

1. kit, lib,
   yek ji du tiştên bi hev re, yek ji cotekê
   • Ferek pêlava min ne diyar e.
   • Dibêjin gava bedewa Hollandayê Nezrî xanimê laşê yekî serbaz firkandiye, bêhemdî wê destê wê şemitîye nav doxîna ê serbaz û qêrînî bi wî ketiye. Tu nabê ferek gunê wî di nav destê Nezlî xanimê de perçiqîye, ê serbaz li kerê siwar kirine û berê wî dane nexweşxanê.— (Şaron Kardo-, Lawo wijdan nemaye haa! [arşîv], lotikxane.com, 21.11.06)
2. ferd, kes, şexs

Etîmolojî

Ji erebî.

Bikaranîn

Lêker:

• fer bûn
• fer kirin

Navdêr:

• ferbûn
• ferkirin

Rengdêr:

• ferbûyî
• ferkirî

Jê

• ferî

Werger

• Tirkî:^?fer ^→ tr, ^?harlaklık ^→ tr
• Inglîzî: ^?priority ^→ en
• Erebî: ^?فريد ^→ ar, ^?ماسة ^→ ar, ^?متحتم ^→ ar

Rengdêr

fer

1. ferz, muhim, giring, pêdviye, lazim
   • Ya fer e es evru biçim sîkê.
   • Ya fer e ez îro biçim sûkê.

Werger

• Erebî: أساسي ^→ ar, مهم ^→ ar, ضروري ^→ ar
• Farisî: فرد ^→ fa, فرید ^→ fa, لنگه ^→ fa, تخته سنگی ^→ fa, عددفرد ^→ fa
• Inglîzî: azygous ^→ en, essential ^→ en, must ^→ en, important ^→ en
• Tirkî: tek ^→ tr, ünik ^→ tr, yumurtalık ^→ tr, biricik ^→ tr

Fransî

Bilêvkirin

•  IPA: /fɛʁ/

• Deng (Parîs)

  "du fer"

Navdêr

fer nêr (forma pirjimar fers)

1. (Kîmya) asin, hesin
2. nal
   • fer à cheval

     nala hespê

3. ûtî
   • fer à repasser

     utî

   • Aujourd′hui je n′ai pas pu repasser parce que mon fer ne fonctionne plus.

     Îro min nekarî ûtî bikim lewra ûtîya min hêdihew kar nake.

Inglîzî

Daçek

fer

1. Binêre for.

Katalanî

Lêker

fer

1. kirin

Tirkî

Navdêr

fer

1. çirûsî, ronayî
2. bînayî, beysûs, bêsûs, ronî, fer:
   • gözümde fer, ağzımda diş kalmamış (di çavê min de bînayî, di devê min de didan nemane)
   • gözlerimin feri azalmış (bînayên çavê min kêm bûne)