fer

Kurdî

1. yek ji duyan

rengdêr
navdêr, mê

Wate

1. kit, lib,
   yek ji du tiştên bi hev re, yek ji cotekê:
   • Ferek pêlava min ne diyar e.
2. ferd, kes, şexs

Ji Wêjeyê

Tu nabê ferek gunên wî di nav destê Nezlî xanimê de perçiqîye, ê serbaz li kerê siwar kirine û berê wî dane nexweşxaneyê. — (Lotikxane.com, 11/2006)

Ji

ji erebî

Bikaranîn

Lêker: fer bûn fer kirin

Navdêr: ferbûn ferkirin

Rengdêr: ferbûyî ferkirî

Jê

• ferî

2. giring

rengdêr

Binere: ferz

Wate

1. muhim, giring, pêdviye, lazim
   • Ya fer e es evru biçim sîkê.
   • Ya fer e ez îro biçim sûkê.

Werger

farisî : فرد → fa, فرید → fa, لنگه → fa, تخته سنگی → fa, عددفرد → fa inglîzî : azygous → en, essential → en, must → en, important → en tirkî : tek → tr, ünik → tr, yumurtalık → tr, biricik → tr

Frensî

Yekjimar	Pirrjimar
fer	fers

navdêr

Wate

1. asin, hesin

Inglîzî

 Binêre: for

Katalanî

lêker

Wate

1. kirin

Tirkî

navdêr

Wate

1. çirûsî, ronayî
2. bînayî, beysûs, bêsûs, ronî, fer:
   • gözümde fer, ağzımda diş kalmamış (di çavê min de bînayî, di devê min de didan nemane)
   • gözlerimin feri azalmış (bînayên çavê min kêm bûne)