zelam

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /zɛˈlɑːm/
• Kîtekirin: ze·lam

Navdêr 1

zelam n

1. Guhartoyeke zilam.
   • Zelamekê req û hişk û reş hate bi nik wan ve. — (Xelîl Duhokî, Antolojiya Çîroka Nû ya Kurmancên Başûr, Weşanên Nûdem, Stockholm, 1994)

Navdêr 2

zelam m

1. tarîtî, zilmat
   • انسان بخوہ ہم ظلامہ ہم نور
     آدم ژ تہ ہم قریبہ ہم دور — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

     Insan bi xwe hem ẓelam e, hem nûr
     Adem ji te hem qerîb e, hem dûr

Etîmolojî

Ji erebî ظَلام (ẓalām)

Werger

• Almanî: Finsternis → de m, Dunkelheit → de
• Erebî: ظُلْمَة → ar (ẓulma), ظَلام (ẓalām)
• Îngilîzî: darkness → en