ferd

Kurdî

Navdêr

ferd mê

1. kes, mirov, nefer, şexs
2. takekes, ariz
3. kit, tek

Ji wêjeya klasîk

• “We Eleyke esselam û Rehmetê”
  Bûye sunnet lew selam û redde ferd.
  Cumle ehwal paşê hingê kirne erd.— (Mewlûda Kurdî ~1720, Mela Hesenê Bateyî)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: فەرد

Etîmolojî

Ji erebî فرد‎ (ferd)

Jê

• ferdî
• ferdîtî
• ferdik

Werger

• Almanî: Individuum → de nêr, einzig → de
• Erebî: فرد‎ → ar, ^?فريد‎ → ar
• Farisî: ذات‎ → fa, فرد‎ → fa, تنها‎ → fa
• Inglîzî: person → en, rank and file → en, distributive → en, individual → en
• Tirkî: birey → tr, fert → tr, efrat → tr

2. kîs, tûr

Cureyê peyvê nehatiye dayîn: Alîkarî:Cureyên peyvan

1. (kîs, tûr) Guhartoyeke ferde.