ferd

Kurdî

Navdêr

ferd mê

1. kes, mirov, nefer, şexs
2. takekes, ariz
3. kit, tek

Ji wêjeya klasîk

• “We Eleyke esselam û Rehmetê”
  Bûye sunnet lew selam û redde ferd.
  Cumle ehwal paşê hingê kirne erd.— (Mewlûda Kurdî ~1720, Mela Hisênê Bateyî)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: فەرد

Etîmolojî

ji erebî فرد (ferd)

Jê

• ferdî
• ferdîtî
• ferdik

Werger

• Elmanî: Individuum ^→ de nêr, einzig ^→ de
• Erebî: فرد ^→ ar, ^?فريد ^→ ar
• Farisî: ذات ^→ fa, فرد ^→ fa, تنها ^→ fa
• Inglîzî: person ^→ en, rank and file ^→ en, distributive ^→ en, individual ^→ en
• Tirkî: birey ^→ tr, fert ^→ tr, efrat ^→ tr

2. kîs, tûr

Cureyê peyvê nehatiye dayîn: Alîkarî:Cureyên peyvan

1. (kîs, tûr) Binêre ferde.