ferz

Kurmancî

Rengdêr

ferz

1. Tişta/ê ku divê îlle hebe yan bêt kirin.

   Hevmane: giring, muhim, binirx, watedar, lazim, pêwîst, pêdivî, hewce, gerek

   • Nakim siyaset wî li we
     Ferz û kifayet wî li we
     Heşr û beyana kaxetê — (Feqiyê Teyran, , ~1620)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: فەرز

Jê

• (lêker) ferz bûn
• (lêker) ferz kirin
• (navdêr) ferzbûn
• (navdêr) ferzkirin
• (rengdêr) ferzbûyî
• (rengdêr) ferzkirî
• ferzatî
• ferzî

Herwiha

• fer (2)

Etîmolojî

Ji erebî فَرْض (farḍ).

Werger

• Erebî: فرض → ar, ^?الكتاب → ar
• Farisî: فریضه → fa
• Fînî: kuningatar → fi
• Îngilîzî: ordinance → en, ^?elegant → en, ^?lissome → en, ^?lithesome → en, ^?shapely → en, ^?lissom → en
• Tirkî: ferz → tr, vezir → tr, farz → tr, ^?fariza → tr

Tirkî

Navdêr

ferz

1. ferz, ferzîn
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]