bel

Kurdî

Rengdêr

bel

1. vekirî (bi taybetî çav)

   Dema dinive jî çavên wê bel in!

Hevmane

• zîq

Bide ber

• beş (2)
• boq

Jê

• (Lêker) bel bûn
• (Lêker) bel kirin
• (Navdêr) belbûn
• (Navdêr) belkirin
• belçûn
• (Rengdêr) belbûyî
• (Rengdêr) belkirî
• belî
• belkî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Tirkî: dikik → tr, kabarık → tr, kabartılı → tr, pırtlak → tr, dik → tr, fırlak → tr, kabartı → tr, ^?çıkık → tr
• Inglîzî: ^?bulging → en, ^?sticking out → en

Inglîzî

Navdêr

bel

1. bêl

Tirkî

Navdêr

bel

1. navkêl, newq
2. hêma, işaret
3. nav, navteng, noq, navkilk, navkêl

   beli ince nava wê zirav e

4. pişt, navpişt, kodika piştê
5. zixur
6. pişt

Zazakî

Wate

1. bel, tê mana tîkî, Heywanê ku gohên wî/wê tîk bin.: Bizinê goyê xwe bel kiri bû, li me dinihêrt, Bi balkêşî guhdar. kirin û temaşekirina yekî din.: Dema ku em di navbera xwe da dipeyvin, zarok goyê xwe bel dikin;Pey dewda ma de yew kerreyo bel esto:Li pişt gundê me kevirekî bel heye''