bel

Kurdî

Rengdêr

bel

1. vekirî (bi taybetî çav)
   • Dema dinive jî çavên wê bel in!

Bikaranîn

Lêker:

• bel bûn
• bel kirin

Navdêr:

• belbûn
• belkirin
• belçûn

Rengdêr:

• belbûyî
• belkirî

Hevwate

• zîq

Bide ber

• beş (2)
• boq

Jê

• belî
• belkî

Werger

• Tirkî: dikik ^→ tr, kabarık ^→ tr, kabartılı ^→ tr, pırtlak ^→ tr, dik ^→ tr, fırlak ^→ tr, kabartı ^→ tr, ^?çıkık ^→ tr
• Inglîzî: ^?bulging ^→ en, ^?sticking out ^→ en

Inglîzî

Navdêr

bel

1. bêl

Tirkî

Navdêr

bel

1. navkêl, newq
2. hêma, işaret
3. nav, navteng, noq, navkilk, navkêl
   • beli incenava wêziravem
4. pişt, navpişt, kodika piştê
5. zixur
6. pişt

Zazakî

Wate

1. bel, tê mana tîkî, Heywanê ku gohên wî/wê tîk bin.: Bizinê goyê xwe bel kiri bû, li me dinihêrt, Bi balkêşî guhdar. kirin û temaşekirina yekî din.: Dema ku em di navbera xwe da dipeyvin, zarok goyê xwe bel dikin;Pey dewda ma de yew kerreyo bel esto:Li pişt gundê me kevirekî bel heye''