dûkêl

Kurdî

dûkêl

navdêr, nêr

Wate

1. dûman, dûxan, dû, moran,
   toza yan bayê gewr yê ku ji agirî hildikeve:
   Dûmana cigareya wî dihat min.

Herwiha

• dîkêl
• dwîkêl

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: دووكێل

Ji

Herwiha dûkel, hevreha soranî دووکه‌ڵ (dûkeł), hewramî dûkeł, ji dû (dûkêl) + belkî kel (gurr, agir), ji kurdî

Jê

• bêdûkêl
• bêdûkêlî
• bêdûkêlîtî
• bêdûkêltî
• bidûkêl
• bidûkêlî
• bidûkêlîtî
• bidûkêltî
• dûkêldar
• dûkêldarî
• dûkêldarîtî
• dûkêldartî
• dûkêlder
• dûkêlderî
• dûkêlderîtî
• dûkêldertî
• dûkêldêr
• dûkêldêrî
• dûkêldêrîtî
• dûkêldêrtî
• dûkêlî
• dûkêlker

Werger

elmanî : m → de erebî : دُخَان (duxan) farisî : دود (dûd) fînî : savu → fi frensî : f → fr holendî : m → nl inglîzî : fumes → en, smoke → en, fog → en

îtalî : m → it rusî : дым → ru spanî : m → es swêdî : rök (-en, -ar → sv, -arna) → sv tirkî : duman → tr