mezel

Kurmancî

Navdêr

Tewandina mezel
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mezel	mezel
Îzafe	mezela	mezelên
Çemandî	mezelê	mezelan
Nîşandera çemandî	wê mezelê	wan mezelan
Bangkirin	mezelê	mezelino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mezelek	mezelin
Îzafe	mezeleke	mezeline
Çemandî	mezelekê	mezelinan

mezel m

1. ode, hode, xurfe, otax, jor, jûr,
   beşek ji xaniyekî ku bi dîwaran ji beşên din hatiye veqetandin
   • Dû re wî rahişt kevokê û çentê xwe, dîsan bi paş de vegeriya hundur û çû mezela mêvanan. — (Firat Cewerî, Girtî, Weşanên Nûdem, 1986)
2. gor, mezar, ziyaret, qebir,
   cihê kesek mirî lê hatiye veşartin
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Ji wêjeya klasîk

• Dêm-i di camê me dî sur di medamê me dî
  Lew me ji meyxaneyê girtiye berder mezel
  Her ji kevanê biweş qebdezerê goşereş — (Melayê Cizîrî, Dîwan, ~1640)

Bide ber

• ban
• dergeh
• derî
• dîwar
• pac
• pencere
• bersifik
• sifik
• sivnik
• siving
• banije
• şaneşîn
• eywan
• serban
• dav

Herwiha

• menzel

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: مه‌زه‌ل

Etîmolojî

Ji erebî منزل (menzil: rawestgeh, peyageh, cihê peyabûnê / jêdaketinê), hevreha aramî ܡܙܠܐ (mezzala), îbrî מזל (mezal), akadî 𒌓𒁕 (manzaltu [UD.DA]). Bi maneya "gorr, mezar, qebir" belkî bi xeletî bi têkilkirina peyva "mezar" be.

Jê

• dumezelî
• çarmezelî
• sêmezelî
• yekmezelî

Werger

• Almanî: ^?Friedhof → de m
• Erebî: ^?مقبرة → ar
• Farisî: داخل → fa, تو → fa, قبرستان → fa
• Tirkî: gömüt → tr, kara yer → tr, metfen → tr, oda → tr, rum → tr, göz → tr, mezar → tr, ^?sin → tr