Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Pêşdaçek[biguhêre]

  1. di ; di , di wan
    de ye. (Di wê / wî / wan de ye.)

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

  • Fewqê 'Ednan ta ji Adem ixtilaf
    heye lew bi tifaq e ev mesaf
    Jêrî Ednan ta ji 'Ebdullah guhest
     — (Mela Hesenê BateyîMewlûda Kurdî~1720)

Bikaranîn[biguhêre]

Lêkerên ku piştî /// tên, di dema niha a bilanî(subjunctive) de bi- nastînin. Anku "tê bixe" na "tê xim", "tê binim" na "tê nim". Heman tişt herwisa gava bireser "xwe" dibe jî dibe ("xwe bigê!" na lê "xwe gê!"). Lê ev tenê bi lêkerên qalibreq (stereotypical/kalıplaşmış) li kar e û ew jî dever bi dever diguhere, mesela hin kes dibêjin "lê binêre!, lê bigere!" hin kes jî "lê nêre!, lê gere!", bi taybetî ên hevedudanî û kurt û ên ku tim tim bi lêkerên ku tim tim wek lêkerên alîkar tên bikaranîn (wek tê xistin, pê xistin, li xwe kirin, jê kirin) "bi-"a rewşa bilanî dikeve.

Etîmolojî[biguhêre]

Ji di +‎ .

[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

Werger[biguhêre]

Cînav[biguhêre]

  1. tu , tu ê, tu
    kengî çî? (Tu dê kengî biçî? / Çûna te dê kengî be?)

Etîmolojî[biguhêre]

tu + yan tu + ê yan tu +

Werger[biguhêre]

Formeke lêkerê[biguhêre]

  1. Kesê duyem yekjimar dema niha ji lêkera hatin.
    Tu tê malê.
  2. Kesê sêyem yekjimar dema niha ji lêkera hatin.
    Ew malê. (Ew têt malê. / Ew dihêt malê.)

Herwiha[biguhêre]

Li gel kesê duyem yê yekhejmar

Li gel kesê sêyem yê yekhejmar