yê
Xuyakirin
Bilêvkirin
[biguhêre]Cînav
[biguhêre]yê
- Kesê ku yan tiştê ku.
- Yê ku zû neyê, dê nexwe.
- Nîşana xwedîtiyê ye dema ku tişta/ê xwedîkirî nêr û yekjimar be.
- Destê min. → Yê min.
- Xaniyê wan. → Yê wan.
Ji wêjeya klasîk
[biguhêre]- Fexrê Îbrahîm û Îsmaîl û Nûh
Mustefayê bawefa yê bafitûh — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)
Hevmane
[biguhêre]Têkildar
[biguhêre]Etîmolojî
[biguhêre]Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.
Werger
[biguhêre]Mane
[biguhêre]yê (cureyê peyvê?)
- (devokî) Nîşana dema bêt e.
- Tu yê sibê çi bikî? ― Tu dê sibê çi bikî?
- (devokî) Nîşana berdewamiyê ye bo subjeyê nêr.
- Ew yê şîvê dixwit. ― Ew aniha bi xwarina şîvê ve mijûl e.
Hevmane
[biguhêre]Têkildar
[biguhêre]Mane 1
Mane 2
Etîmolojî
[biguhêre]Bi maneya "ê ku, yê ku" ji proto-hindûewropî *éy, hevreha avestayî 𐬫𐬋 (yō), sanskrîtî यद् (yád), yûnaniya kevn ὅς (hós), ἥ (hḗ), ὅ (hó), latînî ea, id, is, îngilîzî the, almanî er, slavoniya kevn ижє (iže), єижє (eiže)...
Werger
[biguhêre]- Farisî: ?بچه زاییدن
- Îngilîzî: is → en, that → en, who → en, ?wassermann test