kara

Kurdî

Rengdêr

kara, k-ya nerm

1. tiwana, hêzdar, bişiyan,
   kesa/ê ku dikare tiştekî bike
2. erkedar, wezîfedar

Ji wêjeyê

• Di nav hin parlamenterên DTP-ê de hin dilgiranî peyda bûye ji ber wê yekê ku Emîne Ayna parlamentera DTP-ê a Mêrdînê ji bo serokatiya DTP-ê hatiye kara kirin. — (Netkurd.com, 5/2008)

Herwiha

• kana

Etîmolojî

karîn - -în + -a

Bikaranîn

Lêker:

• kara bûn
• kara kirin

Navdêr:

• karabûn
• karakirin

Rengdêr:

• karabûyî
• karakirî

Jê

• karatî
• karayane
• karayî

Werger

• Farisî: فاعل‎ → fa
• Erebî: ^?قادر‎ → ar
• Inglîzî: able → en, capable → en, the Omnipotent → en
• Tirkî: erkli → tr, kudretli → tr, muktedir → tr, nüfüzlu → tr, tüvana → tr, kadir → tr

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng

Navdêr

kara

1. bej, bejayî, ax, erd

Rengdêr

kara

1. reş (dijberê rengî spî)
2. reş (tiştê ji vî rengî)
3. reş, reşik, qer, qemer esmer
4. reş (piri car cure û cinsê tiştekî dinimîne)
5. (mecazî) reş (bed, bêqudoş)

   Kara bahtım.

   Bextê min ê reş.

   Kara günler.

   Rojên reş.

6. rûreşî, leke